01. Fosiarz – czyli fantazja* na fotografowanie ekstremalne.

*Fantazja czyt. zboczenie – no bo który normalny facet woli celować w spoconych gości gimnastykujących się na scenie, zamiast zachwycać kadrami wypełnionymi biustami obleczonymi w rozkoszny róż. Która normalna kobita woli potrząsających łbami miśków w opiętych portkach, od słodkich kociaczków i kwiatuszków – no zboczenie! Do środowiska naturalnego każdego fosiarza dodać należy jeszcze powalający wręcz na kolana ryk muzyki, szalejące światło (częściej jego braki), niewyżyty tłum i glany fruwające nad głową… No to ja się pytam – kto normalny może jarać się czymś takim? Nikt normalny!

Przykładowy zestaw fosiarzy krajowych.

Koncerty zasadniczo dzielimy na:

Podział główny:

• Metalowe
• Niemetalowe

Podział taktyczny:

• Z fosą
• Bez fosy
• Inne… (nie wiem jakie, ale zwyczajnie wybór nie może się kończyć na dwóch możliwych opcjach jak w podziale głównym powyżej).

Sprzęt fotograficzny dzielimy na:

•  Drogi
• Droższy
• Bardzo drogi 
• Bezcenny

Kryterium nie jest tutaj cena rynkowa, ale stopień emocjonalnego przywiązania człowieka uczepionego rzeczonego sprzętu.

Ponoć istnieje podział sprzętowy na: amatorski, półprofesjonalny i profesjonalny – to nie ma zastosowania w fotografii koncertowej. Jeżeli świetlik jest ambitny i się naprawdę postara wszystkie zdjęcia wyglądają podobnie bez względu na zaawansowanie sprzętowe – jak sesja czarnego kota stepującego o północy na hałdzie węgla.

 

Oświetlenie dzielimy na:

• Ciemne (czyt. mało klimatu)
• Czerwone (tzw. Raining Blood, ewentualnie menstruacyjne) 
• Czarne (czyt. wystarczająca ilość klimatu)

Zestaw stanowiący przeciętnego fosiarza to: 

• Człowiek
• Desperacja
• Sprzęt fotograficzny

Wersja PRO powyższego zestawu, tak zwany tuning, obejmuje:

•  Zatyczki – ewentualnie beton do zalania uszu (dot. koncertów niemetalowych)
• Drabinkę
• Doświadczenie
• Cierpliwość
• Wolę walki
• Cięższy plecak / torbę

W kwestii sprzętowej preferuje się zestaw: szkła marki Cholera Jaśnista z przejściówką Jasny Gwint. Jeżeli dysponujesz większym budżetem wyjściowym, dobrym wyborem jest sprzęt termo lub noktowizyjny.

Fotogeniczność zespołów różnicujemy na:

• Zajebiaszczą do focenia tak, że ojejku jej!
• Kombinowaną – nadpobudliwość ruchowa przeplatana okresową katatonią
• Stolarską – czyli stoi drewno na deskach osiągając najwyższy poziom akinezy – stupor lvl hard 
• Ekstremalną – żałujesz, że jesteś w fosie bo nie wiesz co jeszcze w niej się znajdzie, albo żałujesz, że nie jesteś w fosie, bo nie wiesz gdzie jesteś…

Trzeba wspomnieć, że żywiołowość sceniczna muzyków płynnie przenosi się na publikę, więc to co fosiarz ma przed obiektywem, ma również za plecami w ilości niebezpiecznie większej.

Powstał wpis - aneks na wkur...zeniu

http://vspectrum.blogspot.com/2020/05/lol-lords-of-lights-post-scriptum.html

P.S. 1. Takie teksty wychodzą, kiedy człowiek siedzi na jakimś dworcu, po jakimś koncercie i się nudzi... i owszem jest tego więcej niestety.
P.S. 2. Hmmm... ciągle mi się tekst z "fosiarza" poprawia na "kosiarza"...

A w fosie ciekawie bywa :)

Komplet wpisów w temacie:
01. Fosiarz – czyli fantazja* na fotografowanie ekstremalne.

02. Fosa jest dla mięczaków! FBF - fosiarz bez fosy. 

03. Fosiarz w fosie – czyli wszystko jest jak być powinno.  

04. LOL czyli Lords of Lights  

05. O festiwalach słów parę...

06. Zawodowcy są przewidywalni – strzeż się amatorów -czyli prawdy ogólne

07. Kiedy amator staje się przewidywalny – zostaje profesjonalistą.